Verloren toekomst: het verhaal van een buchenwaldgevangene

Omschrijving

Buchenwald was voor circa 56.000 mensen het einde van hun toekomst: zij stierven in het kamp dat uitgroeide tot het grootste concentratiekamp in de Tweede Wereldoorlog.

Jules Willemse was een van de 'bewoners' van het kamp. Hij verhaalt in Verloren toekomst zijn pogingen uit Nederland weg te komen, zijn gevangenneming, maar bovenal zijn indrukwekkende ervaringen van het dagelijkse leven in Buchenwald. Hoewel het boek een geweldig inzicht geeft in de dagelijkse ontberingen, maakt het tegelijkertijd duidelijk dat ook voor de overlevenden van dit kamp hun toekomst dramatisch is veranderd.

Ten geleide

Het idee om mijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog op schrift te stellen, kwam voor het eerst bij mij op toen ik (vele jaren later) toevallig in contact kwam met de vereniging van oud-Buchenwalders. Jan de Jong was toen voorzitter. Ik kende hem van de quarantainebarak waar we elkaar troff en, direct na aankomst in het concentratiekamp. Jan bracht me in contact met Arthur Neve, ook een oud-Buchenwalder. Zij adviseerden mij niet te aarzelen om mijn ervaringen op papier te zetten. 

In mijn eerste opzet had ik het verhaal in de derde persoon geschreven, met een zekere Paul als hoofdpersoon. Dat gaf mij wat meer vrijheid en ik vond het wel leuk om ook mijn fantasie nu en dan de vrije loop te kunnen laten. Toen het verhaal af was kreeg ik echter de tip dat het geheel meer authentiek zou zijn en aan zeggingskracht won als ik het als autobiografie zou herschrijven. Het resultaat ligt nu voor je.

Ik heb dit geschreven als eerbetoon aan mijn vrienden Frank van Eyk, Ton Elias en Henk Bellwinkel in Buchenwald. Dankzij hun vriendschap heb ik kunnen overleven. En aan Eric Roest die mij aan een plaats in het Kommando Arbeitsvorbereitung heeft geholpen; een zwaar Kommando had voor mij fatale gevolgen kunnen hebben.

[Jules (Juup) Willemse]